عایقهای مایع (Liquid Isulation) از مواد معدنی و تا حدودی شیمیایی با پایه آب یا حلال تشکیل شدهاند که قابلیت پذیرش رنگهای متنوع را داشته و خاصیت آبگریزی یا ضد آب بودن آنها دلیل عمده مطرح شدن آنها بوده است.
از این نوع عایقها در عایقکاری بامها، تراس، بالکن و باغچههای روی تراس و …، فوندانسیون، پل، تونل و دور لولههای فلزی و بتنی انتقال آب، به صورت رنگ برای نمای ساختمانها و … استفاده میشود.
از معایب عایقهای مایع میتوان به هزینه زیاد اجرا بر روی سطوح ناهموار اشاره کرد. با توجه به اینکه عایقهای مایع ممکن است بر پایه آب یا حلال باشند لذا مزایا و معایب هر یک در ادامه آورده میشود.
بهترین زمان برای اجرای عایقکاری پس از اجرای کفسازی و شیببندی و خشک شدن آن و پس از انجام کلیه کارهای ساختمان در محل مورد نظر است. به طوری که پس از اجرای عایق نیاز به رفت و آمد و عملیات ساختمانی در محل نباشد تا به عایق آسیب نرسد. محل مصرف عایقها بایستی خشک، تمیز و عاری از هرگونه گرد و غبار باشد. میزان اختلاط این عایقها با آب در لایههای مختلف متغیر است، به نحوی که در لایه اول یا لایه آستر که بوسیله اسپری پخش میشود حدود ۵ تا ۱۰ درصد آب اضافه میشود و تا حدودی از غلظت آن کاسته میشود. کار نصب عایقهای مایع را میتوان به وسیله فرچه و غلطک و تی هم انجام داد.